Terug naar de bewoonde wereld

Vanmorgen om 07.00 opgestaan na een onrustige nacht. Rond middernacht begon het te onweren en te regen, echt niet normaal. Maar de vermoeidheid won het van de herrie dus gewoon weer in slaap gevallen, om vervolgens een uur later wakker te worden van een verlichte kamer. Door het onweer was de stroom uitgevallen en de noodverlichting aangegaan. Aangezien we een klein huisje hadden was de hele boel verlicht, Redmer lag echt in het volle licht, maar als ik me omdraaide had ik er niet zoveel last van (dus gewoon weer verder slapen). Daarna werden we wakker omdat het toch wel erg warm werd in de kamer, tja geen stroom geen airco. Dus het nodige beddengoed verwijderd en weer gaan slapen (ging wel iets moeilijker) om vervolgens wakker te worden omdat het zo koud was hahahaha. Je raad het al er was weer stroom en de airco deed het ook weer! Dit riedeltje heeft zich twee keer afgespeeld dus we waren ’s ochtends niet echt uitgerust.
Lekker douchen zat er ook niet in, want er was door de stroomuitval geen warm water, beetje jammer!

Nu maar hopen dat ze in de keuken een noodaggregaat hebben voor het ontbijt en die hadden ze gelukkig. Dus heerlijk ontbeten met rijst en kip en gestoomde groente NOT!!!!
Het stond er wel hoor, maar gelukkig ook pancakes, geroosterd brood, jam en fruit.

Na het ontbijt uitchecken en ons gemeld bij de nieuwe gids, geen idee hoe hij heet maar hij lacht heel lief, beetje jammer dat dit tandloos is.
Hij vaart met ons weer naar de overkant waar we op een soort drijvend restaurant worden afgezet en waar we moeten wachten, wel een uur lang. Beetje jammer, deze tijd had ik nog graag in mijn bed doorgebracht.

Na dat uur werden we met drie andere stellen in een grotere boot dan de dag ervoor gezet en zouden we een stuk stroomafwaarts varen waarna we dan door Michael weer opgepikt zouden worden die ons weer naar het appartement . Deze tocht scheelde ons een uur hotsenklotsen in de auto en we zouden gelijk wat van het regenwoud, de locale bevolking en misschien wat wildlife zien.


 Na verloop van tijd geloof je al die bomen wel, hoe lekker het ook is in zo’n bootje (al weet je op een gegeven moment ook niet meer hoe je moet zitten) en wil je er alleen nog maar uit. We werden ook erg melig en zaten maar; ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is……..? BOOM!!! Of de een riep ineens KIJK, KIJK….Boom haha. Ach we hebben ons wel vermaakt en er ook wel van genoten.

Bij aankomst stond Michael ons al op te wachten en vertelde ons dat zijn collega ons terug zou brengen omdat hij nog meer gasten had. Prima, maakt niet uit. Ook deze chauffeur had helaas geen stabiele rechtervoet en zijn inhaal manoeuvres waren ook niet om over naar huis te schrijven. Op een gegeven moment hebben we zelfs allebei onze gordel maar omgedaan, want het was echt niet leuk meer. Een voorbeeld; 120 km per uur rijden en gaan inhalen op een heuvel waar je dus je tegenligger niet aan kan zien komen!!!! Laat ik zeggen, het ging net goed, maar gelukkig zaten we snel op de snelweg met twee rijstroken en kon hij gewoon inhalen zonder tegenliggers.

Uiteindelijk zijn we goed aangekomen en konden we ons heerlijk opfrissen in het appartement. We hadden een berichtje van Aad en Luus gekregen dat ze onderweg waren en dat ze er over ongeveer een uurtje zouden zijn. Wij zijn toen lekker even bij het zwembad gaan liggen, heerlijk wat een luxe. En idd daar kwamen Aad en Luus eerder dan verwacht. Gezellig met zijn allen naar boven, omkleden bijkletsen en op pad. We besloten om bij het Hardrock Cafe wat te drinken en te snacken (en natuurlijk de collectie glazen en pins uit te breiden) en ergens anders te gaan eten.
Uiteindelijk sloeg de vermoeidheid toch wel toe en zijn we terug gegaan naar het appartement, Aad moet tenslotte morgen gewoon werken;-)
Dus na een afzakkertje heerlijk naar bed, morgen doen we lekker rustig aan en zien we wel wat we gaan doen.